Duizend doden

Popmuziek en wild bewegen
De avond is lang, ademt een en al plezier
Vanuit het niets een harde val
onbedaarlijk schrikken
en stukjes tand als een stilleven
Kleine meisjes hebben grote ogen
Mijn handen, ze beschermen niet
Au, au, au
Vlug naar buiten 
weg van hier, zodat niemand mij ziet

Ik voel me zo klein, zo bang, zo onveilig
Mevrouw de dokter, u onderschat mijn nood
En dus sterf ik, mevrouw de dokter
Elke keer
een beetje
Telkens weer
sterf ik een stukje
van de meest schaamtevolle dood

Een mond en zachte handen
Het bed is warm, ademt een en al vuur
Vanuit de oorsprong een verlangen
eindeloos ontladen
spel van versmelting, zoetzuur
Grote meisjes hebben zoveel hartstocht
Gelukstranen overspoelen oud verdriet
Ja, ja, ja
Blijf voor eeuwig
altijd hier, waar jij mij ziet

Ik voel me zo fijn, zo puur, zo veilig
Mijn liefste, jij voelt het ook
En dus sterven we, mijn liefste
Elke keer
een beetje
Telkens weer
sterven we een stukje
van de allerkleinste dood

Een pen en zoveel woorden
Het papier is mijn vriend, ademt
een en al trouw
Vanuit de oorsprong een herkennen
spel van verwerking, pijn en rouw
Grote meisjes hebben zoveel dromen
Gelukstranen overspoelen oud verdriet
Ja, ja, ja,
Nooit meer anders willen
altijd schrijven, zodat jij mij ziet

Ik voel me zo fijn, zo puur, zo veilig
Wijze ziel, jij misleidt mij nooit
En dus sterf ik, wijze ziel
Elke keer 
een beetje
Telkens weer
sterf ik een stukje
van de allermooiste dood

Overzicht Gedichten

Terug naar Gedichten