Voetreis naar de bron

Onze tocht is ten einde
de atlas kan dicht

Onderweg een koffer vol
nieuw en oud zeer uitgepakt
het pad van schuldgevoel
bewandeld
de afslag naar het hoe en 
waarom genomen
meerdere malen zelfs

De klim naar verdriet aangedurfd
op de toppen van ons kunnen
uitgerust in de vallei van
warmte en begrip
om vervolgens het moeras der wanhoop
niet links te laten liggen
maar er dwars doorheen te gaan

Daarna geschuild onder het bladerdak
van verlangen
zittend op de rand van
tot hier en niet verder
in de oase van schoonheid gewacht op
het licht
het uitzicht over de machtige zee
waarop we de controle lieten varen
bood perspectief en inzicht in
rigide, versteende lagen

Met verwondingen aan het hart
vermoeid maar bezield
de eindstreep gehaald
blij verzuchtend

Het was het waard
het was hard nodig
het was zacht en onvergetelijk
en anders hebben we altijd 
de foto´s nog

Want verbonden zijn in vrijheid
is voor altijd op de gevoelige plaat
en ergens diep, diep binnenin
vastgelegd

Overzicht Gedichten

Terug naar Gedichten